Getting together

How can we get together more often in Brussels?

Het Flageyplein is momenteel een heel grote lege vlakte. Praktisch voor de markt maar heel onaangenaam gedurende alle andere dagen. Men zou ik het midden van het plein een vierzijdige “kiosk” kunnen plaatsen en elke zijde zou een ontmoetingsfunctie hebben. Een wijnbar, een tapasbar, enz. De “kiosk” zou op de dagen waar de markt niet aanwezig is, leven blazen in het midden van het plein en tijdens de markt gewoon gesloten blijven.

Eén dag per jaar vieren buren samen feest in hun straat. Zo kunnen mensen hun buren beter leren kennen. Voor deze dag wordt Brussel een tweede keer per jaar autovrij gemaakt zodat er plaats is op straat om te feesten.

Het idee is simpel: foodtrucks en stalletjes, lange tafels, kleedjes er over en aanschuiven maar. Bij Anneessens Aperitieft parkeren in de zomer op een dag in de week een verrassend aantal foodtrucks. In het midden lange tafels en gezellig dineren.

Een eentalige politieagent snauwt je toe dat hij geen Nederlands begrijpt, niet gehinderd door enige vorm van gêne of wellevendheid tegenover de burger, die meestal ondergaat. Steeds meer Brusselaars doorlopen het Nederlandstalig onderwijs. Waarom zo weinig Nederlandstalige assertiviteit in Brussel ? De VGC zou via het onderwijs daaraan kunnen werken : wat betekent burgerzin in het contact met de overheid in een officieel tweetalige stad ? Wat betekent het voor de burger en wat betekent het voor de overheidsdienaar ? Wat mogen we verwachten en eisen ? In Bruzz is er nog nauwelijks iets te merken van deze realiteit, nochtans de essentie van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. De opinie-en brievenrubrieken heeft men afgevoerd. De kosmopolitische culturele jongerenscène domineert nu het imago van Bruzz. Alsof we enkel mogen aanwezig zijn als we ons uitsloven voor de anderstaligen.

In leegstaande gebouwen van de stad zoals loodsen of fabrieksgebouwen elkaar ontmoeten en creëren. De gebouwen ombouwen tot een plek waar kleinen ateliers aanwezig kunnen zijn voor beginnende ondernemers (pop-up stores etc). Kleine start-up bedrijfjes waar aan up-cycling kan gedaan worden, een koffiebar, een broodjesbar, eigengemaakte kleding, een boer met kleine tuin en dieren … in een aangename ruimte waar ook plaats is om elkaar te ontmoeten.

Banken in de stad zijn plekken voor informele, ongedwongen, kleine ontmoetingen, ze geven kansen tot lichte bindingen, maar kunnen evenzeer broedplaatsen van gemeenschappen zijn. Er staan veel te weinig banken in Brussel en de meeste banken zijn saai en stimuleren geen oogcontact of gesprek. Ik dacht aan een wedstrijd waarin scholen, kunstacademies, kunstenaars, maar evenzeer creatieve burgers, ontwerpen voor "ontmoetingsbanken" kunnen insturen, die door een jury beoordeeld worden. De knapste en vooral meest ontmoetings-bevorderende banken worden geproduceerd door beroepsopleidingen lassen, houtbewerking, ... in samenwerking met de ontwerper van de bank. De banken worden verspreid over Brussel op strategische plaatsen, in publieke ruimten, maar misschien ook daar waar publieke ruimten overgaan naar private ruimte, op verborgen plekjes in buurten. Er kan zelfs een wandelroute ontworpen worden langs de ontmoetingsbanken, opdat "bang voor elkaar", "bank voor elkaar" wordt.

In veel grote steden zie je dat er meer en leer gedeeld wordt : Er zijn gemeenschappelijke tuinen met kruiden waar iedereen kan van gebruik maken en om voedselverspilling tegen te gaan wordt voedsel gedeeld in zogenaamde Community fridges. Ook kunnen van daken van hoge gebouwen moestuinen gemaakt worden zodat stadsbewoners ook in een tuin kunnen zitten.

Als de Covid-19 maatregelen iets bewijzen, is het wel dat de aarde kan ademen door verminderde uitstoot en dat mensen veel baat hebben bij sociaal contact. Dus : minder auto's en meer intergenerationele contacten. Brigitte C.

Ik ben vaak alleen overdag, thuis. Ik heb een zwakke gezondheid en ik mis het om met mensen te praten gedurende de soms lange dagen. Ik zou de politiek in kunnen gaan, maar ik ben te eerlijk dus hebben ze mij geweigerd ;-) Maar een ander idee is, omdat ikzelf zo creatief ben, om een tekenatelier of muziekatelier te starten. Ik weet, er zijn veel academies en kunstscholen. Maar vaak s avonds enkel en ook moet je een volledig jaarplan volgen. In diezelfde academies of scholen zou ik een aanbod willen van vrijblijvende, ik bedoel, je mag binnen en buitenlopen als je wilt zonder afspraak, modules. Samen teken en schilderen of muziek maken, jammings. Het leunt fel aan bij ergotherapie. In psychiatrische instellingen heb je vaak overdag tekentherapie en muziektherapie. Bijzonder leuk. Maar ik ben te gezond om daar aan deel te nemen om het zo te stellen. Ik mis het. Overdag. Vrijblijvend. Geen volledig jaarplan. Maar op namiddagen tussen 14u en 16u bijvoorbeeld. Als ik zin heb.

In bepaalde wijken van de stad (vnl. buiten de stadskernen) is het aanbod aan eet- en drinkgelegenheden eenzijdig en ongezellig. Denk aan snack- en pita bars, cafés voor mannen. De veelheid aan identiteiten en etniciteiten in Brussel wordt te weinig weerspiegeld in het culinaire aanbod. Zo zou ik maar al te graag wat meer echte Marokkaanse, Syrische, Libanese restaurants in sommige buurten verwelkomen. Het bevordert mijns inziens de interculturele contacten, en de weinige bestaande initiatieven hebben hun succes al bewezen. Promoot en ondersteun sociaal ondernemerschap in de buurt. Er is verdoken talent genoeg.

Creëer een interlevensbeschouwelijke ontmoetingsruimte op een centrale plek in de stad. De ontmoetingsruimte is een publieke plaats, open voor iedereen: toevallige passanten en bewuste bezoekers. In de ruimte kan je je eigen levensbeschouwing verrijken, verdiepen, maar ook uitwisselen met anderen. Op de plek is er continu iets te beleven dat ontmoeting stimuleert: via kunst, boeken, eten, contacten.. Daarnaast worden er ook gerichte activiteiten georganiseerd (dialoogtafels...).

Vandaag wordt de Europa Esplanade enkel gebruikt op zondagen voor de Zuidmarkt. Nochtans is deze plaats heel vaak de eerste ontmoetingsplaats van mensen met Brussel. Zeker omwille van de strategische plaats van het Brussel Zuid station, waar treinen vanuit gans Europa (en België) samenkomen. Laat deze Esplanade een prachtige eerste indruk zijn van wat Brussel te bieden heeft met enkele pop-up stores (resto, bar, BX promotion...), in een groene en stijlvolle omgeving (waarom niet met wat kunst). De Esplanade kan dé toegangspoort worden en via de Stalingradslaan in éen ruk leiden naar het historische centrum. Op dit moment is de Esplanade een verlaten, grijze ader waar niemand naar omziet en zo snel mogelijk achter zich wil laten. Welaan, laten we dit veranderen en laat deze Esplanade de start van de betovering zijn die de bezoekers van deze fantastische stad verdienen.

Laagdrempelige, gratis activiteiten waarbij mensen elkaar ontmoeten door samen te dansen of aan sport te doen. Een mooi voorbeeld van hoe dit kan is Swing Connects, een organisatie die nieuwkomers en vluchtelingen samenbrengt met andere Brusselaars door middel van (gratis) danslessen, gevolgd door een maaltijd. “This will keep us fit, will help us meet other people, and will bring us joy.”

Ik heb in verschillende dorpen/steden gewoond. En heb meermaals meegedaan aan een straatfeest in mijn eigen straat. In veel gevallen is er zo weinig contact met onze eigen buren, dat is spijtig want je buren goed kennen creert een gevoel van veiligheid en inclusiviteit. De straat wordt dan voor een dag afgesloten voor het verkeer en kinderen kunnen op straat spelen en iedereen komt samen en ontmoet elkaar. Er wordt zelfgemaakte soep of cake uitgedeeld en gepraat en gelachen. Het is de ideale moment om je buren te leren kennen, ook is de drempel voor de bewoners kleiner om mee te doen als het feest in hun eigen straat gebeurt dan ergens anders in de buurt. Het is belangrijk dat dit initiatief getrokken wordt door mensen van de straat, maar dat de gemeente eventueel wel kan helpen met signalisatie voor het afsluiten van de straat eventuele tafels en stoelen, een partytent. Ik zie dit vooral als iets dat kan gebeuren in kleinere straten in woonwijken.

Laagdrempelige informatie verstrekken in verschillende talen voor alle doelgroepen: jong, oud, mensen met een beperking....

Overal in Brussel komen kleine tuintjes op in de publieke ruimte. Er zijn ook vzw's die zich inzetten om tuinieren in de stad te promoten en zij hebben vaak te veel succes of te weinig ruimte. Veel mensen en vooral gezinnen met kinderen zijn op zoek naar groene ruimte in de stad. Tegelijk leven veel ouderen in eenzaamheid. Zij zijn vaak weinig mobiel en afhankelijk van hun verzorgers. Als de tuinen van rust-en verzorgingstehuizen kunnen worden opengesteld als gemeenschapstuin, dan vinden gezinnen een plekje om te tuinieren en ouderen meer sociaal contact op de plek waar ze wonen. En zo leren kinderen en volwassenen tuinieren, de natuur beter begrijpen en respecteren en krijgt de biodiversiteit in de stad een boost.

Maar in elke wijk een leefstraat waar parkeerplaatsen geschrapt worden en waar autoverkeer niet toegestaan is op woensdag namiddag en op zondag. Vervang de parkeerplaatsen door bomen en ander groen en banken. Leefstraten kunnen gebruikt worden door spelende kinderen, ouders die elkaar ontmoeten, senioren de een petanque bal werpen, tuinmeubilair ,ect. Verwijder de auto in leefstraten en laat daar leven toe

Door in alle aspecten van het leven in de stad systematisch, informatie, inspraak en zelfbeheer op buurt- en wijkniveau te organiseren. De VGC mag hier de plaats van de gemeenten niet innemen en moet zich beperken tot een aanvullend beleid. Zonder animatie blijven het dode plekken in de stad. Buurtbewoners zijn mondig genoeg om deze plekken mee te beheren.

Door kleine aanpassingen in de openbare ruimte kunnen plekken gecreëerd worden die uitnodigen tot ontmoeting: picknicktafels, banken, zithoekjes, …

Facebook gaf ons Obama en Trump. Facebook gaf ons gele hesjes, de klimaatsbetogingen en de Arabische revoluties, enzoveel meer. Een sociaal medium kan veel bereiken. En het zijn niet de algorithmes maar zij die die schrijven en die aan de knopjes zitten die bepalen wat je ziet. Ik denk dat het van belang is een eigen sociaal medium te hebben in Brussel, in Belgie, in Europa en niet afhankelijk te zijn van een buitenlands beleid cfr het Amerikaanse Facebook of het Chinese Tik Tok. China heeft ook een eigen WeChat en weert Facebook. Die zijn slimmer dan wij. Je kan informatie verspreiden en samenhorigheid creeren met een eigen sociaal medium. Het helpt tegen de eenzaamheid. We hebben nu Hoplr in Belgie, maar dat moet nog uitgebouwd worden en is teveel eenrichtingsverkeer van bovenaf. Net zoals Sint-Truiden, my hometown, een eigen app heeft. Een eigen sociaal medium op poten zetten is nog beter dan een eigen TV kanaal of krant zoals BRUZZ en gaat nog dieper. Wie regelt de knopjes? Ik wil.

Ruimte is schaars. Zeker in de stad. De overheid (VGC, maar ook Brusselse gemeenten) beschikt over heel wat patrimonium. Kan die opengesteld worden als gedeelde ruimte voor burgers en verenigingen? Kan dit een grondhouding worden van het beleid? Ondermeer sociaal-cultureel werk en amateurkunsten zouden zeer dankbaar zijn.

Op school en binnen de jeugdwerkingen moet er heel sterk ingezet worden op het leren samen leven en samen doen. Ieder heeft zijn waardenkader, waarvoor begrip. Er moet echter wel een kader zijn dat voor iedereen geldt.

Hier en daar genoot ik in andere steden van familievriendelijke cafés. In Brussel zijn er heel weinig en zijn ze telkens een groot succes. Zo'n groot succes dat ze overvol zitten en daardoor minder gezellig worden. In in sommige delen van Brussel zijn er helemaal geen familievriendelijke cafés, zoals in Laken, Jette, Ganshoren ... waar nochtans veel jonge gezinnen wonen. Wat bedoel ik met een familievriendelijk café? Voldoende ruimte voor kinderen die niet kunnen stilzitten, een speelhoekje, boeken en gezelschapsspelen voor groot en klein, een hoekje voor de buggy's, een verschoontafel, een hoekje waar je rustig borstvoeding kan geven, een menukaart met porties voor groot en klein, schappelijke prijzen... Altijd fijn als de kinderen bijvoorbeeld hun eigen verdieping hebben. Dan kunnen de volwassenen relatief rustig onder elkaar babbelen, niet midden van het gejoel en gestoei van hun kinderen. En nee, een kindermenu hoeft niet altijd spaghetti, chicken nuggets, frietjes ... te zijn.

Jaarlijks organiseren we een intergenerationeel en multicultureel wijkfeest met een maximale participatie van de buurtbewoners. We zetten lokaal talent in de bloemetjes. Het evenement wordt gedragen door de tieners en jongeren rond La'J en D'Broej Centrum West. Andere partners worden uitgenodigd om hun steentje bij te dragen. Dit jaar hopen we 700 mensen te bereiken. Heb je interesse, contacteer één van onze jeugdhuizen en we bespreken graag met jullie wat mogelijk is of beter nog organiseer een wijkfeest in jouw buurt. Wij geven je graag onze ideeën en expertise door.